Gedicht 4 mei

Vrijheid
Vrij zijn van pijn en oneerlijkheid
Gerechtigheid voor iedereen
Maar dan te bedenken dat dat ooit niet is geweest
Opgepakt worden om wie je bent
Je leven niet zeker zijn
Moeten zien hoe iemand pijn leed
Hartverscheurend moest dat zijn
Hopen dat je het overleeft
Met hopelijk genoeg hulp erbij
Want de mensen van het verzet die hielpen jou en mij
Maar nog steeds de kans was klein
Dat die ene pijn ooit weg zal zijn
Denken aan vrijheid zo ver weg
Dat je alleen nog kan denken aan die eeuwige pech
Pech dat je pijn moest lijden
Pech dat je nog zo lang moest wachten op de bevrijding
Want die was nog heel ver weg
Maar je hield hoop voor de ene veranderende dag
Die al je ongeluk eindelijk wegspoelen mag
Je werd bevrijd, een grote gebeurtenis, je voelde het over je hele lijf
Is het dan eindelijk zover dat je eindelijk jezelf mag zijn?
Dat je dit mag vieren, groot of klein
Want deze dag zal nooit meer hetzelfde zijn
Wij vieren nu dat alle pijn van toen nu weg mag zijn
Hopen op een betere wereld is nu mijn wens want wat er toen gebeurd is
Is een nachtmerrie voor elk mens

©Isabel

This entry was posted in Gedichten and tagged , , , . Bookmark the permalink.